सैम राखया
अस्तंत घाट सोपलो कसो कोणाक कळूंक ना !
मनीस सुवार्थी जायत चल्ला,
तेका कोणाचें पडूंक ना !
काबार जालीं झाडां – पेडां,
मेकळीं केलीं रानां !
मोनजातीचो स्वास घुस्मटलो सुलूस लागूंक ना !
मनीस सुवार्थी जायत चल्ला
तेका कोणाचें पडूंक ना !
उदरगतीची हाव आमकां
पयशांचो माज
राजकारणी मांडटात डाव
आनी सैमाचो -हास
सैम सोपता, मनीसूय सोंपतलो
हें कोणाक कशें कळना ?
मनीस सुवार्थी जायत चल्ला
तेका कोणाचें पडूंक ना !
सैमाची सासाय आमचेर,
सैमूच आमचो आदार
मनशा, आतां तरी सुदार पापया !
नाजाल्यार जातलो निराधार !
सैमाच्याच गोपांत आंमी घेतलो मेकळो स्वास
सांबाळूया सैम आमचो, सोडून दिवया दुस्वास !
सैम आमचो राखणो आनी तोच देंवचार !
सुवार्थ दिवया सोडून आनी करया बरो विचार !
सैम राखया, सैम राखया !
दाखोवन दिवया आंमचो एकचार !
मागीर तोच आमकां सांबाळटलो
सासणाचो, सदांकाळ !
सासणाचो, सदांकाळ !
– तन्मयी देविदास सहकारी 🔅🔅
Listen to more poems at https://www.bookwormgoa.in/category/savemollem/
